Ik loop over de Albert Cuyp in Amsterdam en tot mijn grote verbazing zie ik overal t-shirts en linnen tassen met opdrukken van Pipi Langkous. Pippi met haar aapje Meneer Nielson, Pippi op het dak van Villa Kakelbont en Pippi samen met haar vriendjes Annika en Tommy op haar zwart-wit gestippelde paard Witje.

Nu is het me al eerder opgevallen dat ik de grote heldin uit mijn jeugd steeds vaker tegen kom. Vooral in het land van coaches en therapeuten wordt er kwistig gestrooid met de geweldige oneliners van deze rebelse roodharige. Je kent ze vast wel: Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan (dit schijnt Pippi trouwens nooit gezegd te hebben); richt de wereld in naar je eigen zin; Ik let er niet zo op dat het precies gaat zoals het hoort.

Hoe komt het toch dat de 10-jarige Pippilotta Victualia Rolgordijna Kruizemuntina Tafelkledia Efraïmsdochter de laatste jaren zoveel aantrekkingskracht heeft op ons grote mensen?

Zou het kunnen zijn dat we allemaal onbewust steeds meer op zoek zijn naar dat vrije en onverschrokken kind in onszelf? Zouden we in onze gestructureerde, prestatiegerichte en voortdenderende maatschappij niet allemaal een beetje zoals Pippi willen zijn? Rebels, brutaal, doen waar je zin in hebt ook al ligt dat buiten de gebaande paden. Leven zonder (voor)oordelen in totale vrijheid en overal een feestje van makend. Dat is namelijk wat Pippi doet.

Ik vermoed dat velen van ons heel graag af en toe weer eens door de ogen van Pippi naar onze wereld zouden willen kijken.

We willen graag weer in contact komen met dat kind in onszelf;  de speelsheid, het fantasierijke en de creatie-kracht. Dit verlangen verklaart ook het succes van programma’s als Legomasters en Marble Mania. Helaas zijn we de toegang tot dat kind beetje bij beetje kwijtgeraakt. Bij velen van ons zit het verstopt onder lagen van beleefdheid, beschaafdheid, regels, procedures en prestatiedrang. Lagen die er in de loop van het leven overheen gelegd zijn. Eén ding is voor mij zeker: het kind is er nog wel. Bij iedereen. Daar ben ik van overtuigd. Je moet er alleen even naar zoeken.
‍

Dus ga -net als Pippi- met je voeten op het hoofdkussen liggen en fantaseer er eens flink op los. Je voelt je als herboren!
Veel plezier!